هدف: این بررسی با هدف تعیین فراوانی و شدت روان پریشی گرایی یا آسیب پذیری نسبت به روان پریشی در مصرف کنندگان حشیش انجام شده است. روش: 100 مصرف کننده حشیش ( 98مرد و 2 زن) به روش نمونه گیری در دسترس برگزیده شدند و پرسش نامه شخصیت آیزنک را که بعد روان پریشی گرایی را افزون بر ابعاد روان نژندی گرایی و برون گرایی می سنجد اجرا نمودند. برخی ویژگی های جمعیت شناختی آزمودنی ها مانند سن، الگوی مصرف و به کار بردن سایر مواد نیز گرد آوری شدند. داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی تحلیل و ارایه گردید.یافته ها: این بررسی روان پریشی گرایی قابل توجه را در 50 درصد از افراد نمونه نشان داد. میانگین نمره ی روان پریشی گرایی به دست آمده در این پژوهش از عددی که آیزنک در جمعیت ایرانی گزارش نموده بود، بیشتر بود. نتیجه: با توجه به داده های به دست آمده در زمینه ی مصرف حشیش و روان پریشی گرایی به نظر می رسد که حشیش می تواند اثرات روان شناختی نامطلوبی بر مصرف کنندگان سنگین این ماده بگذارد و به عنوان یک عامل خطرزا در بروز روان پریشی به شمار رود.